Κανείς δεν ξέρει ποιος ακριβώς παρήγγειλε την αντιγραφή της βυζαντινής εικόνας που έχει κλαπεί από ένα μοναστήρι της Βουλγαρίας, ούτε γιατί η Ιντερπόλ ενδιαφέρεται τόσο γι' αυτήν.
Ωστόσο γύρω από την εικόνα, που τώρα βρίσκεται στην Πράγα, περιστρέφονται: Βούλγαροι μαφιόζοι, ένας πρώην διαιτητής, η Ελληνορωσίδα γυναίκα του, ένας Τσέχος ζωγράφος, ο Άγγλος συγκάτοικός του, Ολλανδοί γκαλερίστες, ένας Σοβιετικός κοσμοναύτης, ξεχασμένος στο διάστημα μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, κι ένας κουφός μυστικός αστυνομικός που χειρίζεται ακουστικές συσκευές παρακολούθησης.
Η εικόνα ζωγραφισμένη με έναν άγνωστο κανόνα, αναπαριστά την ανάληψη στους ουρανούς ενός παράξενου αγίου με ελλειπτικό φωτοστέφανο, πάνω από ένα τοπίο με καράβια, σπίτια, ανθρώπους που αιωρούνται. Και η επιγραφή της κρύβει κάτι απροσδιόριστα ελληνικό.
Μετά τα "Απομεινάρια", το μυθιστόρημα που τον καθιέρωσε, ο Μακάρθυ επιστρέφει ερευνώντας τις έννοιες της αυθεντικότητας, του κατακερματισμού, της αποτυχημένης υπερβατικότητας, μέσα από ένα "εικαστικό" μυθιστόρημα που θα μπορούσε να διαβαστεί σαν περιπέτεια.
