"...Με λένε Πηνελόπη, όμως τις νύχτες δεν ξενύχτησα φτιάχνοντας πέπλα αφοσίωσης. Το ίδρυμα ορφανών όπου μεγάλωσα οι μνηστήρες το προσπέρασαν. Ό,τι περίμενα δεν ήρθε ποτέ... Έψαχνα πάντα μια αγκαλιά να με φιλοξενήσει. Απέτυχα. Η μοναδική φιλόξενη αγκαλιά ήταν αυτή της μάνας μου, όμως την έχασα πολύ νωρίς. Ο πρώτος ακρωτηριασμός της ψυχής μου...."
