[...]Η παρούσα βιβλιογραφία καλύπτει περίπου δεκαπέντε χρόνια του 19ου αιώνα και ολόκληρον τον 20ό. Στο μεγαλύτερο μέρος της μακράς αυτής περιόδου ένα απ΄τα βασανιστικά ζητήματα της πνευματικής μας ζωής στάθηκε το γλωσσικό, που συχνά εκτονώθηκε με βιαιότητες, με δικαστικές εμπλοκές και γενικότερες διχαστικές τάσεις. Μόνο κατά τα τελευταία χρόνια μοιάζει να αποφορτίζετε η κατάσταση, μετά την καθιέρωση της δημοτικής από το επίσημο κράτος και μετά την εφαρμογή του μονοτονικού συστήματος γραφής. Η βιβλιογραφία του Αλεξανδρινού καταγράφει τίτλους κειμένων και άρθρων τα οποία, στη συντριπτική του πλειοψηφία, είναι γραμμένα πολυτονικά, ενώ τα παλαιότερα από αυτά είναι διατυπωμένα στην καθαρεύουσα, αυστηρή ή απλουστευμένη. Και, βεβαίως ολόκληρο το Καβαφικό έργο είναι γραμμένο πολυτονικά, με την πολύ προσωπική μεικτή γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο ποιητής.[...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
