Υπάρχει μια ολοένα και αυξανόμενη διαμάχη μεταξύ της νεωτερικής και της μετανεωτερικής κοινωνικής θεωρίας. Η τελευταία απορρίπτει τις νεωτερικές προσεγγίσεις ως οικονομιστικές, ουσιοκρατικές αλλά και ως προσεγγίσεις που συχνά οδηγούν σε αυταρχικές πολιτικές. Η νεωτερική θεωρία επικρίνει τις μεταμοντέρνες προσεγγίσεις για την απόρριψη των ολιστικών εννοιολογικών πλαισίων που διευκολύνει το σχηματισμό μιας συνολικής εικόνας του τρόπου με τον οποίο οι κοινωνικές ολότητες (οργανώσεις, κοινότητες, έθνη-κράτη, κτλ.) έχουν συσταθεί, αναπαραχθεί και μετασχηματισθεί, θεωρεί ότι η απόρριψη των ολιστικών μεθοδολογιών οδηγεί σε κοινωνική μυωπία - μια άρνηση να διερευνηθεί κριτικά το είδος των γενικών προβλημάτων με τα οποία ασχολείται η κλασική κοινωνιολογία. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ αυτών των δύο αντικρουόμενων προοπτικών και προτείνει ένα νέο ολιστικό πλαίσιο που δεν είναι ούτε αναγωγιστικό/οικονομιστικό, ούτε ουσιοκρατικό. Το "Γέφυρες μεταξύ νεωτερικής και μετανεωτερικής κοινωνικής θεωρίας" απευθύνεται στους μελετητές και φοιτητές της κοινωνικής θεωρίας και των κοινωνικών επιστημών εν γένει.
