Κάποια νύχτα, σε μια εποχή μακρινή, τότε που τα τζίνια χορεύανε στα αδειανά παλιά χαμάμ και που τελάληδες ήταν οι καμήλες, πέντε πρίγκιπες σε πέντε διαφορετικές χώρες είδαν ακριβώς το ίδιο όνειρο: περπατώντας στα φιδωτά σοκάκια μιας αρχαίας πόλης, κι αφού ήπιαν νερό από την κρήνη της θεάς του έρωτα κάτω από το φως του φεγγαριού κι άκουσαν τις καμπάνες να χτυπούν, ένα ανάλαφρο αεράκι φύσηξε και μια υπέροχη ευωδία τούς οδήγησε, τον καθένα ξεχωριστά, σ’ ένα μικρό σοκάκι πίσω από τους χοντρούς τοίχους των σπιτιών, κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή είδαν ένα υπέροχο φάντασμα, λουσμένο στο φως. Δεν ήταν φάντασμα, ήταν ένα νεαρό κορίτσι ολόιδιο με τη θεά που είχαν πιει νερό από τα δάχτυλά της...
Από τη στιγμή που είδαν το κορίτσι, τίποτα από την παλιά ζωή τους, από τις παλιές αλήθειές τους, δεν έμεινε ίδιο.
Μια αλληγορική ιστορία για τη φύση του έρωτα, για τα όνειρα και την προαιώνια μνήμη των ανθρώπων.
