«Γιατί οι τρόφιμοι ψυχιατρείου, και εννοώ της Κέρκυρας, με στολές καινούριες –κυρίαρχο το γαλάζιο– σε γωνιές και σε σκιές τοίχων μένουν μόνοι ή σε ομάδες;
»Γιατί η στάση γυναίκας μεσήλικης –αν σωστά διαβάζω την ηλικία της απ' το χρώμα των μαλλιών της και τη σιωπή των ματιών της– στάση θρήνου είναι; Θρηνεί; Ποιον;»
Είκοσι τέσσερα διηγήματα, σαν υδατογραφίες, περιλαμβάνει η παρούσα έκδοση. Μέσα από τις σελίδες παρελαύνουν πρόσωπα ελληνικά, καθώς επίσης τοπία και πόλεις άλλοτε με ένδοξο ή κακόφημο παρελθόν κι άλλοτε με λαμπρό ή αβέβαιο μέλλον. Η γυναίκα που καπνίζει στο εξώφυλλο θα μπορούσε να είναι μητέρα, πόρνη ή μέλλουσα αγία· μια απ' αυτές δηλαδή που συχνάζουν στα πάρκα μέρα μεσημέρι ή αργά το βράδυ, όταν η κάψα του ήλιου και των αισθημάτων δεν λέει να υποχωρήσει.
