"Έχετε προσέξει ότι αυτό τον αιώνα όλα γίνονται πιο πραγματικά, ότι αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό; Ο στρατιώτης γίνεται επαγγελματίας δολοφόνος, η πολιτική έγκλημα, το κεφάλαιο επιχείρηση εξόντωσης ανθρώπων εξοπλισμένη με κρεματόρια, ο νόμος κανόνας βρόμικων παιχνιδιών, η παγκόσμια ελευθερία φυλακή των λαών, ο αντισημιτισμός Άουσβιτς, το εθνικό αίσθημα γενοκτονία. Ο αιώνας μας είναι ο αιώνας της αλήθειας, δίχως την παραμικρή αμφιβολία. Ωστόσο από καθαρή συνήθεια τα ψεύδη συνεχίζονται, παρόλο που η πρόθεση γίνεται αντιληπτή απ' όλους. Όταν κραυγάζουν "Αγάπη", όλοι ξέρουν ότι έφτασε η ώρα της δολοφονίας. Όταν κραυγάζουν "Νόμος", κυβερνά η ληστεία και η κλοπή..."
Το πιο πρόσφατο βιβλίο του μεγάλου Ούγγρου συγγραφέα που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2002: ένα συγκλονιστικό αφήγημα, μια γέφυρα ανάμεσα στις μνήμες ενός τραυματικού χθες και στις αναφορές σε ένα δύσκολο σήμερα.
Ο Ίμρε Κέρτες γεννήθηκε το 1929 στη Βουδαπέστη. Το 1944 εκτοπίστηκε στο Άουσβιτς και ένα χρόνο αργότερα στο Μπούχενβαλντ. Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια ως μεταφραστής (ανάμεσα στις μεταφράσεις του έργα των Φρόιντ, Νίτσε, Χόφμανσταλ κ.ά.), έγινε γνωστός το 1975 ήδη με το πρώτο του βιβλίο "Μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο" (μτφρ. Γιώτα Λαγουδάκου, Καστανιώτης, 2003). Στη Γερμανία χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς ως ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του αιώνα μας. Ακολούθησαν τα έργα του "Το φιάσκο" (1988), "Η αγγλική σημαία" (1990), "Καντίς για ένα αγέννητο παιδί" (1990, μτφρ. Μάγκυ Κοέν, Καστανιώτης, 2003), "Ημερολόγιο της γαλέρας" (1992) και "Εγώ, ένας άλλος" (1997, μτρφ. Γιώτα Λαγουδάκου, Καστανιώτης, 2002). Τα τελευταία χρόνια ζει στο Βερολίνο. Τον Οκτώβριο του 2002 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.
