Το κολοσσιαίο μέγεθος του πλήθους, η δυσφορία από το συνωστισμό στις δαιδαλώδεις διαδρομές της μεγαλούπολης, η αδιαφορία και η ανωνυμία των μαζοϋποκειμένων που "μαίνονται" γύρω από την ασύλληπτη πολυμορφία των καταναλωτικών κέντρων της Μητρόπολης, αναζητώντας έστω και μια στιγμή διαφοράς, που όμως δεν είναι παρά το παραμορφωτικό προσωπείο της ομογενοποίησης, η αβάσταχτη ανία που επιφέρει ο μηχανικός καταμερισμός των πράξεων και των δραστηριοτήτων και ο οποίος ακολουθεί πιστά τον καταμερισμό της εργασίας και την τάξη των αρμοδίων ειδικών, βυθίζοντας το μαζοϋποκείμενο στην απάνθρωπη απομόνωση και στην αποκρουστική κλειστότητα του ανθρώπου-εμπορεύματος, είναι ακριβώς η χρονοποίηση του χώρου και η χωροποίηση του χρόνου που συγκροτούν τον τύπο ζωής μέσα στον οποίο συνθλίβεται η ατομικότητα χωρίς κανένα ψυχικό ή συναισθηματικό βάθος.
