Οι σχέσεις του τουρισμού με τον λαϊκό πολιτισμό και την πρόσληψή του στην Ελλάδα απασχόλησαν την ελληνική λαογραφική βιβλιογραφία ήδη από τη δεκαετία του ’70. Ωστόσο, οι πρώτες εκείνες βιβλιογραφικές δοκιμές δεν είχαν την αναμενόμενη συνέχεια, με αποτέλεσμα αφενός μεν το ζήτημα αυτό να αποτελέσει πεδίο έρευνας άλλων, συγγενών της λαογραφίας, κοινωνικών επιστημών, όπως η εθνολογία και η κοινωνική ανθρωπολογία, αφετέρου δε η ελληνική λαογραφική βιβλιογραφία να μην ακολουθήσει τις ανάλογες εξελίξεις των άλλων διεθνών, ευρωπαϊκών και μη, λαογραφιών που συστηματικά ασχολήθηκαν και ασχολούνται με το θέμα αυτό. Οπωσδήποτε το παρόν τομίδιο δεν σκοπεύει στην κάλυψη αυτού του κενού, που χρειάζεται σειρά ολόκληρη ειδικών μονογραφιών. Φιλοδοξεί όμως να αποτελέσει έναυσμα για την επανεκκίνηση του σχετικού επιστημονικού διαλόγου και από τη σκοπιά της λαογραφίας, δεδομένου ότι ο τουρισμός και οι ποικίλες συνέπειές του αποτελούν θέμα έρευνας για πολλούς και διάφορους κλάδους της επιστήμης στη χώρα μας, αλλά και στο εξωτερικό.
