Αν υπάρχει κάτι να προσάψει κάποιος στην ποίηση είναι πως στέκεται ανελέητα γενναιόδωρη μαζί μας. Αντιστέκεται στη φθορά και στέκεται επίμονα πλάι μας ως ακριβή σύντροφος και ως ποθητή ερωμένη. Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της μάγισσας Κίρκης. Υφαίνει περίτεχνα κεντήματα στον αργαλειό της, γυμνώνει μεθοδικά το μέσα μας και μας φιλεύει με ενθύμια. Ενθύμια παντός καιρού, παντός σκοπού, παντός τοπίου. Τοπίο στην ομίχλη η πορεία μας μ’ ενθύμια αμφίσημα της Κίρκης. Ένα μαζί, ένα γιατί και ένα στίγμα.
