Είναι μεγάλο, σε κάθε περίπτωση, το ενδιαφέρον των επιστολών του Γεωργίου Ράλλη προς τον καθηγητή Εμμανουήλ Κριαρά. Και οι δύο, άνθρωποι του καθήκοντος, με υψηλό πολιτικό και επιστημονική ήθος αντίστοιχα, υπηρέτησαν τους χώρους στους οποίους τάχθηκαν με υποδειγματική ευσυνειδησία και παρήγαγαν σημαντικό έργο. Το ενδιαφέρον αυτό αυξάνει όταν η ουσία των επιστολών αυτών αναφέρεται στη δημοτική γλώσσα για την οποία αγωνίστηκαν και οι δύο άνδρες, ο καθένας από το δικό του χώρο, με τη δική του σκευή και την προσωπική του ευαισθησία.
Αξίζει να προσεχθεί η αμοιβαία εκτίμηση, ο πολιτισμένος διάλογος, ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη, καθώς και η ειλικρίνεια και η μετριοφροσύνη πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε μια διακριτική φιλία που αφορμήθηκε από την κοινή αγάπη και τις κοινές ανησυχίες τους για την τύχη της κοινής δημοτικής γλώσσας.
