Επτά επί Θήβας


Συγγραφέας : Αισχύλος
Μεταφραστής : Κολώτας Κωστής
Εκδότης : Ωκεανίδα
Έτος έκδοσης : 2019
ISBN : 9789604108602
Σελίδες : 142
Σχήμα : 24x15
Κατηγορίες : Ελληνικό δράμα (Τραγωδία)
Σειρά : Θέατρο

12.00 € 9.60 €




Στους "Επτά επί Θήβας" επαληθεύεται µε τρόπο τραγικό ο χρησµός του Απόλλωνα και κλείνει οριστικά ο φαύλος κύκλος του µιάσµατος στον οίκο του Λαΐου. Πάνω από όλα δεσπόζει η κληρονοµική τάση προς την αυτοκαταστροφή, που εκδηλώνεται πότε ως θεοµαχία (η απιστία του Λαΐου προς τον χρησµό), πότε ως αιµοµιξία και πότε ως αδελφοσφαγή. Η τάση αυτή καταλήγει σε ένα ποτάµι αίµατος, που απειλεί να παρασύρει στο διάβα του ολόκληρη τη Θήβα - εκτός αν ο οίκος του Λαΐου, δηλαδή οι δύο τελευταίοι αρσενικοί του απόγονοι, επιτέλους αλληλοκαταστραφούν. "Γι' αυτό κι απέναντί του εγώ ο ίδιος θα σταθώ. Σαν άρχοντας απέναντι σε άρχοντα, µισητός αντίκρυ σε µισούµενο, αδελφός σε αδελφό καθρέφτη". Αυτά λέει ο Ετεοκλής όταν διαπιστώνει την επενέργεια της πατρικής κατάρας στον οίκο του και αποφασίζει να υπερασπιστεί την έβδοµη πύλη απέναντι στον Πολυνείκη. Μέσα σε ένα περιβάλλον όπου συνυπάρχουν ισχυρές θεϊκές δυνάµεις και µεγάλα ανθρώπινα Εγώ, εκτυλίσσεται η τραγωδία, η οποία κλείνει µε την ολοσχερή καταστροφή της ρίζας του Λαΐου.

Αισχύλος (525 - 455 π.Χ.). Υπήρξε πολύ μεγάλος τραγικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, ίσως και μεγαλύτερος απ όλους γενικά τους άλλους ομοτέχνους του. Ήταν επίσης αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης και μουσικός. Από τα έργα του 67 χάθηκαν και μόνο 7 διασώθηκαν ("Προμηθέας Δεσμώτης", "Ικέτιδες", "Πέρσες" και "Επτά επί Θήβαις", καθώς και η τριλογία του υπό τον τίτλο "Όρέστεια" που περιλαμβάνει τα μερικότερα έργα: "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι" και "Ευμενίδες"). Ο Αισχύλος διακρίθηκε σαν μαχητής στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα. Πήρε εξάλλου, 13 πρώτα βραβεία από έργα του, εκτός από τα δεύτερα και τρίτα, που κατά καιρούς του απονεμήθηκαν σε αντίστοιχους διαγωνισμούς. Με το Αισχύλο η αρχαιοελληνική τραγωδία εξελίχθηκε, από τον αρχικό διθύραμβο, σε πολυπρόσωπη παράσταση και έφθασε στο μεσουράνημά της. Το ύφος του διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπειά του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και την ισχυρότατη φαντασία του μεγάλου ποιητή. Κατά γενική, σχεδόν, αναγνώριση ο Αισχύλος υπήρξε μέγας και, από κάθε άποψη, ασύγκριτος δημιουργός. Πέθανε από ατύχημα στη Γέλα της Σικελίας, σε ηλικία 70 ετών, και τάφηκε εκεί. Κατά σχετική ανεπιβεβαίωτη παράδοση, μια χελώνα, πέφτοντας στο κεφάλι του από ψηλά, τον σκότωσε. Στον τάφο του οι Σικελοί Έλληνες ανάγειραν μετά μνημείο, στο οποίο χάραξαν επίγραμμα, που το είχε φτιάξει ο ίδιος ο Αισχύλος, διαισθανόμενος ίσως πως το τέλος του πλησίαζε.


Από το κρατίδιο του 19ου αιώνα στην ισχυρή Ελληνική Δημοκρατία του 21ου Η "Πολεμική Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας" είναι πάνω απ' όλα ανάγνωσμα πατριδογνωσίας, που παρουσιάζει με σαφήνεια την περιπετειώδη διαδρομή μας μέχρι την εθνική ολοκλήρωση. Αποφεύγοντας συνηθισμένες υπερβολές, οι ιστορικοί που υπογράφουν το τρίτομο αυτό έργο, καταγράφουν όχι μόνο τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση, αλλά και τα λάθη που σημάδεψαν τους αγώνες των Ελλήνων τον 20ο αιώνα. Η χαρά της Απελευθέρωσης από τη γερμανική κατοχή δεν κρατάει πολύ για τη χώρα μας. Την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος ανοικοδομεί τα ερείπια από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Έλληνες επιδίδονται σ' έναν αδυσώπητο εμφύλιο αλληλοσπαραγμό. Βγαίνοντας από τον Εμφύλιο, η Ελλάδα βρίσκεται στον Ψυχρό Πόλεμο ταγμένη με την πλευρά της Δύσης. Συμμετέχει στην εκστρατεία της Κορέας, ενώ σε μείζον εθνικό ζήτημα αναδεικνύεται το Κυπριακό το οποίο, από τη δεκαετία του '50 μέχρι σήμερα, καθορίζει σχέσεις καχυποψίας με τους μεγάλους συμμάχους της. Παράλληλα, όμως, η χώρα μας αναρρώνει από τα τραύματα της Κατοχής και του Εμφυλίου, προσπαθεί να αποκαταστήσει τους δημοκρατικούς θεσμούς και γίνεται πλήρες και ισότιμο μέλος των ισχυρότερων διεθνών οργανισμών. Ο τρίτος τόμος περιέχει τα κεφάλαια: - ΙΑ': Στάθης Καλύβας, Νίκος Μαραντζίδης, "Ο Εμφύλιος Πόλεμος" (με βιβλιογραφία) - ΙΒ': Ευάνθης Χατζηβασιλείου, "Επιβιώνοντας στον μεταπολεμικό κόσμο" (με βιβλιογραφία) - ΙΓ': Ιωάννης Στεφανίδης, "Το Κυπριακό Ζήτημα, 1950-1974" (με βιβλιογραφία) - Ανθολογία κειμένων για το Κυπριακό Ζήτημα - Χρονολόγιο: Ελλάδα - Χρονολόγιο: Κόσμος

 


Αισχύλος (525 - 455 π.Χ.). Υπήρξε πολύ μεγάλος τραγικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, ίσως και μεγαλύτερος απ όλους γενικά τους άλλους ομοτέχνους του. Ήταν επίσης αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης και μουσικός. Από τα έργα του 67 χάθηκαν και μόνο 7 διασώθηκαν ("Προμηθέας Δεσμώτης", "Ικέτιδες", "Πέρσες" και "Επτά επί Θήβαις", καθώς και η τριλογία του υπό τον τίτλο "Όρέστεια" που περιλαμβάνει τα μερικότερα έργα: "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι" και "Ευμενίδες"). Ο Αισχύλος διακρίθηκε σαν μαχητής στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα. Πήρε εξάλλου, 13 πρώτα βραβεία από έργα του, εκτός από τα δεύτερα και τρίτα, που κατά καιρούς του απονεμήθηκαν σε αντίστοιχους διαγωνισμούς. Με το Αισχύλο η αρχαιοελληνική τραγωδία εξελίχθηκε, από τον αρχικό διθύραμβο, σε πολυπρόσωπη παράσταση και έφθασε στο μεσουράνημά της. Το ύφος του διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπειά του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και την ισχυρότατη φαντασία του μεγάλου ποιητή. Κατά γενική, σχεδόν, αναγνώριση ο Αισχύλος υπήρξε μέγας και, από κάθε άποψη, ασύγκριτος δημιουργός. Πέθανε από ατύχημα στη Γέλα της Σικελίας, σε ηλικία 70 ετών, και τάφηκε εκεί. Κατά σχετική ανεπιβεβαίωτη παράδοση, μια χελώνα, πέφτοντας στο κεφάλι του από ψηλά, τον σκότωσε. Στον τάφο του οι Σικελοί Έλληνες ανάγειραν μετά μνημείο, στο οποίο χάραξαν επίγραμμα, που το είχε φτιάξει ο ίδιος ο Αισχύλος, διαισθανόμενος ίσως πως το τέλος του πλησίαζε.

-->



e-mail Facebook Twitter