Ερήμην λεί[ύ]πει[η]ς

Το Ερήμην λείπεις μεταβαίνει μεταβαίνει σε Ερήμην λύπης, μια παιγνιώδης αυτο-αποκάλυψη, το ένα εξελίσσεται μέσα στο άλλο, η απουσία σε λύπη και η λύπη σε απουσία, σε έλλειψη, σε αφανισμό ζωτικότητας.

Άλλωστε τι είναι η ποίηση;

Ποίηση είναι οι λέξεις
που άλλοτε καρφώνουν ένα κάδρο
και άλλοτε το ξεκρεμούν
ενώ η ζωή μας παραμένει σταθερά
ως αιώνια εκκρεμότητα…