Καμιά τιμωρία ή "λογική" συνέπεια δεν βοηθάει το παιδί, όπως κανένα λάκτισμα δεν ωφελεί τους ιστούς του σώματός μας.
"Σας παρακαλώ, τιμωρήστε με", μου είπαν πολλές φορές κάποιοι μαθητές μου. Όμως, κι αν ακόμη επιζητεί το παιδί την τιμωρία για τη λύτρωσή του, η τιμωρία το βλάπτει, γιατί ασχημαίνει την εικόνα που έχει για τον εαυτό του και αυτό το αποξενώνει από το περιβάλλον που ζει.
Αν θέλουν γονείς και δάσκαλοι να ανταποκρίνονται στη συναισθηματική αγωγή του παιδιού, ας λειτουργούν ως σύντροφοί του και όχι σαν δυνάστες, ως συμπαραστάτες του και όχι σαν επόπτες εργασίας.
Το παιδί μέσα στο σπίτι μιμείται την καλοσύνη των ενηλίκων αλλά και τη θηριωδία τους, το σεμνό τους ύφος αλλά και την αυθάδειά τους.
