"[...] Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της εκπαίδευσής μας -και ιδιαίτερα της Μέσης- υπήρξε, από την απελευθέρωση και ύστερα, η μονόπλευρη και αντιφατική αντιμετώπιση των προβλημάτων. Κάθε νέα μεταρρυθμιστική απόπειρα δεν απέβλεπε, όπως θα έπρεπε, στο να εκμεταλλευτεί δημιουργικά και να βελτιώσει όσα είχε πετύχει η προηγούμενη, αλλά στο να την καταργήσει, εισηγούμενη τα εντελώς αντίθετα από όσα εκείνη προέβλεπε[...]"
Στην παρούσα εργασία παρατίθεται, με χρονολογική σειρά, ένα πλήθος πηγών μέσα από τις οποίες ο αναγνώστης βιώνει άμεσα αυτό το γενικότερο πνεύμα των παλινωδιών και των αντιφάσεων, όπως εφμανίζεται στον τομέα της σχολικής γλώσσας, με απώτερο στόχο να κατανοήσει τα προβλήματα και τις ελλείψεις που εμφανίζει η γλωσσική διδασκαλία σήμερα.
