Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται, με αξιώσεις πληρότητας και με άμεση χρήση των πηγών, ουσιαστικές πλευρές της μεγάλης στροφής από την αρχαία και χριστιανική μεταφυσική στην εγκοσμιολατρική και ανθρωποκεντρική κοσμοθεώρηση των Νέων Χρόνων. Στο πλαίσιο τούτο αναλύεται η δομή και η τυπολογία της αντιμεταφυσικής σκέψης, όπως αποκρυσταλλώνεται μετά την εμφάνιση της μαθηματικής φυσικής και των κοινωνικών επιστημών· επίσης περιγράφεται η διαμόρφωση της νεότερης έννοιας της επιστημονικής μεθόδου και καταδείχνεται, ότι κεντρικά σημεία της σύγχρονής μας φιλοσοφίας, όπως η ανάλυση των λειτουργιών της γλώσσας, έχουν αξιόλογη προϊστορία. Χάρη στην ευρύτητα της προβληματικής του το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και ως γενική ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης από τον νομιναλισμό και το ανθρωπιστικό κίνημα ως το Διαφωτισμό και τον Kant.
Μη Διαθέσιμο
