«Ξέρεις, εκείνη την πέτρα που τη βάζεις µπροστά σου και οδύρεσαι για όλες τις συµφορές σου, όλα τα βάσανά σου, όλους τους πόνους και τις δυσκολίες σου, της εµπιστεύεσαι όλα όσα έχεις στην καρδιά και δεν τολµάς να τα αποκαλύψεις στους άλλους... Της µιλάς, της µιλάς. Και η πέτρα σε ακούει, ρουφάει τις λέξεις σου, τα µυστικά σου. Μέχρι που µια ωραία µέρα σπάει. Γίνεται θρύψαλα. Και εκείνη τη µέρα, λυτρώνεσαι απ’ όλα τα βάσανά σου, απ’ όλους τους καηµούς σου... Αυτή η πέτρα είναι η σενγκέ σαµπούρ, η πέτρα της υποµονής».
Μια γυναίκα, στο Αφγανιστάν αλλά και αλλού, ίσως, παραµένει στο πλευρό του πληγωµένου άντρα της. Κατά βάθος οι δυο αυτοί άνθρωποι δε γνωρίζονται. Οι ώρες, οι µέρες περνούν, ο πόλεµος πλησιάζει απειλητικά, η γλώσσα της γυναίκας λύνεται και αρχίζει να αφηγείται µια ζωή γεµάτη ταπεινώσεις, µε την ελπίδα µιας πιθανής λύτρωσης.
Σ’ αυτό το µοναδικό, αλληγορικό και υπέροχο βιβλίο, που τιµήθηκε µε το κορυφαίο γαλλικό βραβείο Γκονκούρ, µεταφράστηκε µε εξαιρετική απήχηση σε περισσότερες από 25 γλώσσες και έγινε, από τον ίδιο τον συγγραφέα, συγκλονιστική ταινία, ο Ατίκ Ραχίµι δίνει φωνή αλλά και πρόσωπο σε µια αξέχαστη γυναικεία µορφή και, µέσω αυτής, σε µια πλειάδα εκατοµµυρίων γυναικών που καταδικάζονται στη σιωπή.
Ο Ατίκ Ραχίμι είναι Αφγανός. Γεννήθηκε το 1962 στην Καμπούλ, τελείωσε το γαλλοαφγανικό λύκειο Εστικλάλ και σπούδασε λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο. Το 1984, ο πόλεμος τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να καταφύγει στο Πακιστάν. Στη συνέχεια πήγε στη Γαλλία, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο. Εκεί, στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, έκανε το διδακτορικό του στην οπτικοακουστική επικοινωνία. Σήμερα ζει στο Παρίσι και σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ. Το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα "Στάχτες και χώμα" έγινε δεκτό με θερμές κριτικές στη Γαλλία, αμέσως μόλις κυκλοφόρησε. Τα δικαιώματά του έχουν πουληθεί σε 23 χώρες. Το 2004 διασκευάστηκε και γυρίστηκε κινηματογραφική ταινία, η οποία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Καννών. Το δεύτερο βιβλίο του, "Η πέτρα της υπομονής", που έχει χαρακτηριστεί ένα μικρό αριστούργημα της τέχνης, τιμήθηκε το 2008 με το Goncourt, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας.
