Το χωριό της ιστορίας βρίσκεται στην άκρη μιας χαράδρας, όπου όποιος έπεσε δεν κατάφερε να επιστρέψει. Στο σχολείο του χωριού, όπως σε όλα τα σχολεία, υπάρχουν μαθητές που ξεχωρίζουν θετικά, και άλλοι που λόγω των φυσικών χαρακτηριστικών τους γίνονται αντικείμενο κοροϊδίας. Κατά τη διάρκεια της σχολικής εκδρομής, από μια κατακρήμνιση βρίσκονται στον πάτο της χαράδρας. Πώς θα αντιδράσουν τα παιδιά;
Στην περιπέτεια «Η χαράδρα των θρύλων» αποδεικνύεται ότι κανείς δεν πρέπει να κρίνεται από την εμφάνιση, την καταγωγή και τα άλλα χαρακτηριστικά του.
Η εικονογράφηση του βιβλίου θυμίζει σχέδια που ένα παιδί θα μπορούσε να φτιάξει με το μολύβι του στα περιθώρια των βιβλίων του, ενθαρρύνοντας έτσι τα παιδιά να τα συμπληρώσουν, να τα χρωματίσουν, να προσθέσουν τα δικά τους. Στην εποχή της εικόνας, του χρώματος, του «εύκολου», το βιβλίο προσπαθεί να εμπνεύσει την αγάπη στην ενεργητική ανάγνωση, στην ουσία και στα νοήματα ενός κειμένου και όχι στην εντυπωσιακή εμφάνιση.
Ο Στέλιος Μαρίνης είναι καθηγητής μαθηματικών στη μέση εκπαίδευση. Αρχικά έγραφε μόνο βιβλία μαθηματικών και άρθρα για την εκπαίδευση. Με τις "Ιστορίες του πίνακα", τρεις νουβέλες που εκδόθηκαν το 2000, έκανε την έναρξη της λογοτεχνικής του δραστηριότητας.
