"...Η αντίστροφη μέτρηση για το Marlboro είχε ήδη αρχίσει. Εγώ που είχα δεθεί τόσο μαζί του έπρεπε να το αποχωριστώ.
-Αντίο, αγαπημένο μου τσιγάρο.
-Φεύγεις;
-Για πάντα!
-Και οι όρκοι; Και οι υποσχέσεις; Και τα όνειρα που κάναμε οι δυο μας σε κείνα τα μοναχικά ραντεβού στη σκοπιά, στα θρανία, στην αγωνία, στην πλήξη;
-Ξέχασέ τα! Αυτός ο έρωτας, με τα χιλιάδες ανάμματα, πρέπει να σβήσει.
-Βέβαια, αφού με χόρτασες καλά - καλά κι αφού μου πήρες ό,τι πιο πολύτιμο είχα -τη νικοτίνη- με πετάς τώρα στην άκρη του δρόμου, πραγματικό αποτσίγαρο. Γιατί; Μπήκε άλλο τσιγάρο ανάμεσά μας;
-Κανένα. Ο γιατρός μου είπε να φύγω!
-Ψέματα, μ' απατάς! Για ένα Καρέλια, για ένα Cooper, ίσως και για έναν άφιλτρο Άσσο, μ' αφήνεις στον άσσο!".
