"O κύκλος αυτών των τεσσάρων πρώτων συλλογών του Γκρή συνιστά, αναμφίβολα, μια τεθλασμένη γραμμή μεταφορικής αναπαράστασης της μαθητείας του στην ποίηση και στη ζωή. Μαθαίνει να ζει, εξορκίζοντας το παρελθόν, έτσι όπως διογκώνεται στη φαντασία του, με το να το διοχετεύει προς την ποίηση. Είναι η γνωστή διαδικασία της ιαματικής αποφόρτισης. Αρχίζει με την περιδιάβαση σ' έναν κόσμο ερειπίων, όπου το ρήμαγμα και το ξεθεμέλιωμα δεν είναι μόνο η προοπτική εικόνα της ελληνικής ενδοχώρας μετά τη δεκαετία του '40, μια εικόνα έντονου ψυχικού βρασμού, αφού αναλογεί στην παιδική ηλικία είναι και η προσωπική/υπαρξιακή αίσθηση, ο χαλασμός που πέρασε πάνω από την παιδική και εφηβική ηλικία και τη σφράγισε με θανάτους οικείων".
Αλέξης Ζήρας
