Μια μέρα ξυπνάς για να ανακαλύψεις ότι οι πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού σου έχουν εξαφανιστεί, ή εναλλακτικά διασχίζεις το κατώφλι σου για να αντικρίσεις ένα πελώριο κέικ καρότο. Στον δρόμο σε καταπίνει ένα δίκτυο υπεροπτικών ινών. Ο κ. Χόιζεκ πιάνει κουβέντα με ένα σπήλαιο, ενώ ο κ. Χούμπερ εξαφανίζεται μυστηριωδώς κατά το τάισμα φαινομενικά αθώων παπιών. Η Φρύνη Τσιρογιάννη-Σμιθ εμπνέεται απροσδόκητα για το επόμενο αστυνομικό της μυθιστόρημα και ο Ιβάν Γιουσούποφ γίνεται γ.γ. του Κόμματος έχοντας ξεστομίσει μοναχά δύο λέξεις. Τα πιόνια στο σκάκι παίρνουν τον λόγο και μια χιονονιφάδα επαναστατεί απέναντι στη βαρύτητα. Ξεμένεις στην Αθήνα τον Αύγουστο και καταλήγεις να στέκεις άπραγος μπροστά σε αμέτρητες θέσεις πάρκινγκ, διότι απλώς δε διαθέτεις αυτοκίνητο.
Μια συλλογή μικροδιηγημάτων/κειμένων/ιστοριών όπου ο σουρεαλισμός και η παραδοξότητα προχωρούν χέρι-χέρι με καθημερινά συμβάντα γεμάτα χιούμορ, φαντασία και -κυρίως- πεσιμισμό.
