Το βιβλίο ασχολείται με τις ευρύτατες δημογραφικές μεταβολές, που επηρέασαν τη σλαβόφωνη κοινότητα της Ελλάδας την περίοδο από τους Βαλκανικούς Πολέμους έως το 1930. Βασισμένο σε ανέκδοτο, κυρίως, αρχειακό υλικό, καταγράφει τα διαδοχικά προσφυγικά ρεύματα, αναλύει τις αιτίες και τις συνέπειές τους σκιαγραφώντας παράλληλα το πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτά πραγματοποιήθηκαν. Ασκεί κριτική στις επίσημες και ανεπίσημες στατιστικές που διενεργήθηκαν από τις ενδιαφερόμενες βαλκανικές χώρες, την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Σερβία (Γιουγκοσλαβία), επιχειρώντας να αποδείξει πως τα απογραφικά δεδομένα δεν αποτελούσαν τίποτε άλλο παρά διπλωματικά επιχειρήματα στην εθνικιστική φαρέτρα των εμπλεκομένων κρατών. Ουσιαστικά επρόκειτο για ένα «παιχνίδι» γύρω από την ονομασία και το αριθμητικό μέγεθος των Σλαβοφώνων, στο οποίο συμμετείχαν τόσο στη διάρκεια του Μεσοπολέμου όσο και αργότερα πολιτικοί, διπλωμάτες, δημόσιοι λειτουργοί αλλά και ειδικοί επιστήμονες.
