Ο Ευάγγελος Τσαβδάρης, παγιδευμένος σε χρόνια κινητικά προβλήματα, παρασύρει και παρασύρεται σε μια δεκαετή πορεία ποιητικής γραφής, σε οκτώ κεφάλαια που διαβαίνουν ο έρωτας ως ενστικτώδες βίωμα θανάτου, μεγάλες πολύστιχες ιστορίες, ποιήματα γραμμένα από υποθέσεις ταινιών. "Μία ερωτική ψυχή δίχως κατάρτια, μέσα σε πλοίο με τρεμάμενα πόδια, ύμνοι προς την παιδικότητα, με αποκορύφωμα τον ύμνο στο αγέννητο παιδί μου".
Ο Ευάγγελος Τσαβδάρης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 17 Απριλίου 1985. Στη διάρκεια των σπουδών του στην Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας, όντας ο ίδιος με έντονα κινητικά προβλήματα, επικεντρώθηκε στη μελέτη των κοινωνικών αναπαραστάσεων της αναπηρίας και στη μελέτη της τοπικής εκπαιδευτικής ιστορίας. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο με "Άριστα" και από την ίδια χρονιά υπηρετεί στη Δημόσια εκπαίδευση ως δάσκαλος, ενώ ολοκληρώνει ανώτερους κύκλους σπουδών. Από το 2007 ασχολείται συστηματικά με την ποίηση, η οποία αποτελεί για τον ίδιο "ένα ηθελημένο και αθέλητο λιμάνι, όπου φωλιάζω μέσα του τις προσδοκίες, τα όνειρα, τα βιώματα και τις ματαιώσεις". Το 2015 του απονεμήθηκε το δεύτερο βραβείο σύγχρονης ποίησης του λογοτεχνικού περιοδικού Κελαινώ, στο διαγωνισμό "Μάνα στους δύσκολους καιρούς, απανεμιά" για το ποίημα "Υμνούμε τα ατόφια υλικά σου".
