Ο Στράτης Μυριβήλης (1890-1969) είναι ευρύτερα γνωστός ως ο συγγραφέας της Ζωής εν τάφω. [...] Μία, ωστόσο, άγνωστη σχεδόν πτυχή του έργου του περιλαμβάνει την έκδοση μιας ποιητικής συλλογής στην περίοδο της γερμανικής Κατοχής. [...] Η συλλογή εκδίδεται το 1942, έναν χρόνο μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα. [...]
Σχεδόν ογδόντα χρόνια, λοιπόν, από την έκδοσή τους, οι "Μικρές φωτιές" βλέπουν ξανά το φως της έκδοσης. Στα ογδόντα, όμως, αυτά χρόνια δεν είναι λίγα όσα μεσολάβησαν ως προς τη σχέση του Μυριβήλη και του αναγνωστικού κοινού. Ο Μυτιληνιός συγγραφέας διαβάζεται πλέον με τους όρους του κλασικού, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως έχει ενταχθεί στη χορεία εκείνη των λογοτεχνών που διαβάζονται πέρα από τους όρους της τέρψης. Τα ποιήματα που κρατάμε στα χέρια μας είναι απαιτητικά, είναι, όμως, ταυτόχρονα δηλωτικά δύο πραγμάτων: των κατευθύνσεων που είχε η ελληνική ποίηση την περίοδο της γερμανικής Κατοχής και την αμέσως προηγούμενη, αλλά και της συγγραφικής πορείας του ίδιου του Μυριβήλη, του οποίου, χωρίς τις Μικρές φωτιές, μια συνολική θεώρηση θα χώλαινε.
Μάριος-Κυπαρίσσης Μώρος
