Θα μπορούσε να θεωρηθεί η περίοδος των Κομνηνών και των Αγγέλων ως εποχή ακμής των γραμμάτων και των επιστημών; Πώς θα μπορούσε το ερώτημα αυτό να απαντηθεί σε συνάρτηση με τον ρόλο και την αξία της μόρφωσης στον χώρο της βυζαντινής διανόησης; Μέσω της ιχνηλάτησης της εργοβιογραφικής διαδρομής των διανοουμένων, αναδύονται οι ποικίλες εννοιολογικές αποχρώσεις της μόρφωσης. Ο βαθμός απήχησης της καθεμίας από αυτές αλλά και η ερμηνεία των λόγων υπερίσχυσης ή επισκίασής τους αναδεικνύουν τις κυρίαρχες τάσεις και τη
φυσιογνωμία της εποχής.
