Αγοράζεις το βιβλίο, το παίρνεις στο σπίτι και βλέποντας ότι αποτελείται από είκοσι συντομότατα διηγήματα πιστεύεις ότι σε μια ωρίτσα θα το έχεις διαβάσει. Μερικές μέρες όμως αργότερα, τη δωδέκατη φορά που διαβάζεις το "Μπορείς να φας λεμόνι και να μην ξινίσεις τα μούτρα σου;", αναρωτιέσαι μήπως ο Πάμιες σού την έφερε και το βιβλίο είναι ατέλειωτο, απειρομεγέθες και θα μπορούσε να ονομάζεται "Μπορείς να φας το άπειρο χωρίς αστέρια"...
Ανεκπλήρωτοι έρωτες, οικογενειακές εξαρτήσεις, όνειρα που διαψεύστηκαν ή που -ακόμα χειρότερα- πραγματοποιήθηκαν, ταξίδια στον άλλο κόσμο με επιστροφή ή χωρίς, η μάταιη οδύσσεια μιας σταγόνας και η πραγματική αξία της μυθοπλασίας...
Τα είκοσι διηγήματα του Πάμιες περιγράφουν και ξορκίζουν κοινούς, καθημερινούς φόβους με εξαιρετικά σοβαρή αίσθηση του χιούμορ. Υψηλή λογοτεχνία με την υπογραφή του σημαντικότερου σύγχρονου Καταλανού διηγηματογράφου.
