Η ικανότητα του Ουάιλντ να διατυπώνει σύντομες σκέψεις, όχι φυσικά για να στολίσει τα έργα του, αλλά να δυναμιτίσει μια ολόκληρη εποχή, δεν έχει όμοιό της στην παγκόσμια λογοτεχνία. (Και μια σύντομη παρέκβαση εδώ: Οι βιογραφίες κοσκινίζουν το χώμα γυρεύοντας τις ψηφίδες που θα επανασυνθέσουν ένα μωσαϊκό. Ας πούμε λοιπόν ότι το ανά χείρας βιβλίο επιχειρεί να κάνει το ίδιο: κορφολογεί τα ομορφότερα, τα πιο αστεία, καίρια, συναρπαστικά, πικρά και ιδιοφυή αποφθέγματα του Ουάιλντ, κι από τα θραύσματα αυτά, που έχουν σκορπίσει στο πάτωμα, μπορείς να δεις, γιατί πρόλαβε να αποτυπωθεί πάνω τους, έναν άνθρωπο που πέρασε, που κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και εξαφανίστηκε.
