Το οδοιπορικό της Ανιέζας Ντιέλλη στα ελληνικά γράμματα αρχίζει με τη συλλογή ποιημάτων, αγάπης και ονείρου, "Οδοιπόροι μιας ξεχασμένης ώρας" και η διαδρομή είναι ευχάριστη για όσους ακολουθήσουν.
Ο λόγος της Ανιέζας φαντάζει ανεξάντλητος, χαμένος στη τεθλασμένη διάσταση του χρόνου.
Οι λέξεις παίρνουν το σωστό τους νόημα και τα νοήματα κοιμούνται κάτω από το πέπλο των διάφανων λέξεων.
