«Κάθε λεπτομέρεια αυτού του οράματος με γεμίζει με τη βεβαιότητα μιας υπαρξιακής αγρύπνιας. Τα διογκωμένα μάτια της γυναικείας μορφής μου με βυθίζουν στην αίσθηση μιας τρέλας που μου είναι οικεία. Τρέλα πέρα από την αυστηρά ιατρική περιγραφή. Ξεχειλίζω απ’ όλα τα σημεία μου. Κάθε ανοιχτή τρύπα του σώματός μου, κάθε πόρος του δέρματός μου αποτελεί ανοιχτή πληγή απ’ όπου ξεχύνεται η ύπαρξή μου ως χρώμα. Τα χνάρια μου λεκιάζουν το έδαφος. Σ’ αυτό το όραμα η γυναικεία μου μορφή είναι εξέγερση, επανάσταση, δήλωση ότι δεν πρόκειται να πάει χαμένη ούτε μία αναπνοή μου. Υλοποιείται έτσι το πάθος μου για τη ζωή. Σε τελική ανάλυση έχω την αίσθηση, ενώ σφίγγω τον Θωμά που έχει αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου, πως εδώ μέσα σ’ αυτό το όραμα, ολόκληρη ακτινοβολώ τον φόβο του θανάτου, όχι του δικού μου, αλλά του θανάτου του Θωμά μου, του μικρού αγοριού μου, που το δέρμα του στο δέρμα μου, με τα μάτια μου κλειστά, μυρίζει ρόδο ποτισμένο στη βανίλια».
Ο Μανώλης Τσίπος γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Έχει ολοκληρώσει περιβαλλοντικές σπουδές και σπουδές υποκριτικής. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή θεατρικά φεστιβάλ και στην XXIII Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρώπης και Μεσογείου ως θεατρικός συγγραφέας. Έχει βραβευτεί για κινηματογραφικά σενάρια από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου ("Σκαριμπίμ, Σκαριμπόμ...", μαζί με τον Βασίλη Νούλα), ενώ κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Από το 2006 και την ίδρυσή της, συνεργάζεται κυρίως, σκηνοθετικά, με τον ομάδα Nova Melancholia σε θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές. H "Sabine X." είναι το πρώτο του βιβλίο που εκδίδεται. Βραβεύτηκε το 2008 στον Διαγωνισμό Συγγραφής Ελληνικού Θεατρικού Έργου, που διοργανώθηκε από το Εθνικό Θέατρο και τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, και παίχτηκε στο Εθνικό Θέατρο (Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας), τον Μάιο του 2009.
