Ε, λοιπόν! ‘Ετσι όπως είναι, ατελής και ασυμπλήρωτος, καταδικασμένος σε μια διαρκή παιδική νοημοσύνη, είναι ακόμα πιο όμορφος απ’ αυτόν του οποίου η παιδεία έπνιξε το αίσθημα. Μην υψώνεστε πάνω απ’ αυτόν, όλοι εσείς που νομίζετε πως έχετε το νόμιμο κι απαράγραπτο δικαίωμα να τον διατάζετε, γιατί αυτό το φοβερό λάθος που κάνετε δείχνει πως το μυαλό σκότωσε την καρδιά σας, και πως είσθε οι πιο ατελείς και οι πιο τυφλοί άνθρωποι!… Προτιμώ ακόμα πολύ περισσότερο αυτήν την απλότητα της ψυχής του απ’ τα ψεύτικα φώτα της δικής σας• κι αν επρόκειτο ν’ αφηγηθώ τη ζωή του, θα ένιωθα μεγαλύτερη ευχαρίστηση υπογραμμίζοντας τις συγκινητικές και γλυκές της πλευρές• και δεν έχετε την ικανότητα να ζωγραφίσετε την ταπεινότητα, όπου η σκληρότητα, κι η περιφρόνηση που επιβάλλουν οι κοινωνικοί σας κανόνες μπορούν να τον ρίξουν.
Γνώριζα αυτό τον νέο κι αυτό το όμορφο παιδί, ήξερα την ιστορία τους, γιατί είχαν κι αυτοί μια ιστορία, όπως ο καθένας μας έχει τη δική του – και καθένας θα μπορούσε να προκαλέσει το ενδιαφέρον για το ρομάντζο της ζωής του, αν το είχε καταλάβει… Παρόλο που ήταν αγρότης, ένας απλός γεωργός, ο Ζερμέν είχε επίγνωση των καθηκόντων του και των παθών του. Μου τα είχε διηγηθεί απλοϊκά, ξεκάθαρα, και τον είχα ακούσει μ’ ενδιαφέρον. Αφού κάθισα και τον έβλεπα να οργώνει κάμποση ώρα, αναρωτήθηκα γιατί να μη γραφτεί η ιστορία του, παρόλο που ήταν μια ιστορία το ίδιο απλή, το ίδιο ίσια και το ίδιο αστόλιστη όσο και το αυλάκι που χάραζε με το άροτρό του.
Η Αρμαντίν, Λουσί, Ωρόρ Ντυπέν, βαρώνη Ντυντεβάν, η επονομαζόμενη Ζωρζ Σαντ (Γεωργία Σάνδη), γεννήθηκε στο Παρίσι την 1η Ιουλίου του 1804.
Όταν πέθανε ο πατέρας της, την πήρε κοντά της η γιαγιά της, η κυρία Ντυπέν. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στην εξοχή, στην περιοχή Νοάντ του Ιντρ: περίοδος, με αναρίθμητες ονειροπολήσεις, μ' ατέλειωτες βραδιές που τις πέρασε ακούγοντας τις ιστορίες της εξοχής, περίοδος που θα επηρεάσει βαθιά το μελλοντικό της έργο.
Το 1822, παντρεύτηκε το βαρώνο Ντυντεβάν. Απ' το γάμο αυτό, απόχτησε δύο παιδιά. Πολύ γρήγορα, όμως, χώρισε με τον άντρα της και, το 1831, έφυγε απ' τη Νοάντ μαζί με τα παιδιά της για το Παρίσι. Εκεί έζησε μποέμικη ζωή, που σκανδάλισε την καλή κοινωνία της εποχής· με τ' αλλόκοτα ρούχα της: εμφανίζεται συχνά ντυμένη "σαν άντρας", καπνίζοντας πίπα ή πούρα· και με τις πασίγνωστες αισθηματικές της περιπέτειες: με τον Ζυλ Σαντώ (ο οποίος της έδωσε το ψευδώνυμο Σαντ), τον Αλφρέ Ντε Μυσέ, τον Πιέρ Λερού... και τον Σοπέν, με τον οποίο θα συζήσει επί δέκα χρόνια από το 1837.
Αλλά η βαρώνη Ντυντεβάν, έγινε Ζωρζ Σαντ (Γεωργία Σάνδη). Με το ψευδώνυμο αυτό, εξέδωσε, το 1832, το μυθιστόρημα "Indiana", που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Θ' ακολουθήσουν έργα αισθηματικού περιεχομένου, όπως: "Valentine", "Lelia", κλπ., που αντανακλούν τη ζωή εκείνης της εποχής.
Μετά το 1864, η Ζωρζ Σαντ (Γεωργία Σάνδη) συνδέθηκε με γνωστούς δημοκράτες και κοινωνικούς ουτοπιστές της εποχής (δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή στη Γαλλία βασίλευε ο Λουδοβίκος Φίλιππος): με τον Μπαρμπές, τον Αραγκό, τον Λεμεναί. Πράγμα που είχε αντίχτυπο στα έργα της: "Horace", που εκδόθηκε το 1841, "Le Meunier d' Angibault", που εκδόθηκε το 1845, έργα που ανακαλύπτουν τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές ανησυχίες της.
Το 1848 θέλησε να πάρει μέρος στην Επανάσταση· προσπάθησε να εκδόσει μια εφημερίδα για να εκφράσειτις ιδέες της. Αλλά η εξέγερση του ίδιου χρόνου τη φόβισε. Έφυγε απ' το Παρίσι και κατέφυγε στη Νοάντ. Εκεί έγινε γνωστή σαν "η καλή κυρία της Νοάντ".
Αυτής της εποχής είναι τα έργα της: "La petite Fadette", "Les maites sonneurs", καθώς και άλλα θαυμάσια βουκολικά μυθιστορήματά της. Επίσης, έργα της όπως το "Les baux Messiers de-Bois-dore", του 1858.
Η Γεωργία Σάνδη πέθανε στη Νοάντ, στις 8 Ιουνίου του 1876.
