Η ανθρώπινη μορφή είναι η κύρια πηγή έμπνευσης της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Οι γλύπτες της αρχαϊκής περιόδου πασχίζουν να αποδώσουν όλο και καλύτερα την ανατομία των μελών, ενώ οι αγαλματοποιοί της κλασικής εποχής μελετούν την ισορροπία της όρθιας μορφής που το βάρος της το φέρει το ένα πόδι μόνο.
Τα ελληνικά γλυπτά τα θαύμαζαν για αιώνες, μόνον όμως προς τα τέλη του 19ου αιώνα οι φωτογράφοι βάλθηκαν να αποκαλύψουν το αισθητικό τους ιδεώδες και τον ερωτισμό τους.
Οι φωτογραφίες του λευκώματος συνοδεύονται από αρχαία κείμενα και αποτελούν ύμνο στην ομορφιά και τον αισθησιασμό του γλυπτού σώματος που οι αρχαίοι γλύπτες ήξεραν τόσο καλά να αναδεικνύουν.
