... Ο καπετάν Αντρέας Mιαoύλnς κοίταξε το Λευτέρn λυπnμένα: «Είσαι μικρός, μωρέ- έπρεπε τώρα πσυχα να μαθαίνεις τα γράμματά σου, να σκαρφαλώνεις στους Βράχους, να ρίχνεις πετονιές... Να γελάς, μωρέ, έπρεπε...".
Ο καπετάνιος τώρα θύμωσε: 'Και συ Βλέπεις σκοτωμούς αντίς τραγούδια, ακούς μπαταριές να σφυρίζουν πλάι σου... Σκέψου όμως, Λευτέρn, πως θα 'ρθει μια μέρα χάρn σε μας που τα παιδιά θα ζούνε ξένοιαστα. Εμείς σκοτωνόμαστε για να 'ρθει καιρός που τα παιδιά θα χαίρονται, δε θα σκιάζονται, γιατί δε θα 'ναι πια σκλάβοι. Και τότε θ' αρχίσει άλλος αγώνας: να κερδίσουμε
τον εαυτό μας. Σε μια λεύτερn πατρίδα αρμόζει να ζούνε λεύτερο ι άνθρωποι...".
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρnμα από το ναυτικό αγώνα του μεγάλου σnκωμού, όλο πλοκή, δράσn, περιπέτεια, αυτοθυσία, οράματα.
