[...] Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ενδιαφέρθηκε για τη νεοελληνική λογοτεχνία με την ενιαία συνείδηση του διανοουμένου, που του επιτρέπει να συλλαμβάνει την αντίστοιχη ενότητα του όλου πολιτισμικού γίγνεσθαι και τις "σημαίνουσες" διασταυρώσεις και υποκείμενες συναντήσεις του έντεχνου λόγου με το πνεύμα των εικαστικών τεχνών, της μουσικής, του φιλοσοφικού στοχασμού, της πολιτικής ηθικής και της ίδιας της στάσης του ανθρώπινου υποκειμένου απέναντι στον κόσμο. Αυτή η ολικότητα εποπτείας και βάθους αναδεικνύεται και μπορεί να εκτιμηθεί μόνο με την ανάγνωση της "Ιστορίας του Ευρωπαϊκού Πνεύματος". Αλλά και προκειμένου ειδικά για τη νεοελληνική λογοτεχνία, ο τρόπος αντίληψης και αξιολόγησής της θα γίνει αναλυτικά και διαφωτιστικότερα κατανοητός, αν η σχετική ασχολία του ενταχθεί στις (υπερπολλαπλάσιες, βέβαια, και προγραμματικά διεξοδικότερες) αναφορές του στη δυτικοευρωπαϊκή λογοτεχνία, που καλύπτουν ευρύτατα κεφάλαια της Ιστορίας αυτής. [...]
(απόσπασμα από το βιβλίο)
