Διαβαίνω δρόμους βιαστικός για να προλάβω απόβραδο του φεγγαριού τ’ αχνάρια Σαν Στρατοκόπος μοναχός, να στήσω απλό καταυλισμό πριν πέσουν τα σκοτάδια. Μια πορεία είναι η ζωή κι ατέλειωτος ο δρόμος μα νιώθει ευάλωτη η καρδιά όταν βαδίζεις μόνος… Μια συντροφιά αναζητώ στη ζήση τόσα χρόνια, που νιώθει αυτά που λαχταρώ κι ας ζω στην καταφρόνια…
