Το βιβλίο παρουσιάζει τις απόψεις του Σίγκμουντ Φρόυντ για την υστερία και τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Στέκεται ιδιαίτερα στη διαμάχη μεταξύ ψυχαναλυτών και ψυχαναλυτριών της εποχής του γύρω από το ζήτημα της θηλυκότητας και επιχειρεί να συνδέσει το λόγο της ψυχανάλυσης με το λόγο του φεμινιστικού κινήματος στην Αυστρία και τη Γερμανία. Ταυτόχρονα καταγράφει τις ιστορίες ζωής ορισμένων από τις γυναίκες που ασχολήθηκαν με την ψυχανάλυση είτε ως θεραπεύτριες, είτε ως ασθενείς, είτε και με τις δύο αυτές ιδιότητες.
Οι ιστορίες αυτές χρησιμοποιούνται για να φωτίσουν τα θέματα της υστερίας και της θηλυκότητας από την πλευρά των γυναικών, συνδέοντάς τα με το κοινωνικό, το πολιτισμικό και το πολιτικό πλαίσιο του περάσματος από το 19ο στον 20ό αιώνα.
