«Θα δοξαρέψω το κορμί, κι ας σπάσει!
Μαγνήτης ο Θεός, ψηλά στα νέφη,
στο αλαφρότερο με σέρνει χοροστάσι!
Μα ο βασιλιάς, ο φακωμένος φλόμος,
απ’ το μουντό του διώχνει με κουμάσι,
θωράει το φως και τον αδράχνει τρόμος.
Μωρέ, έχε γειά και μάθε σάρκα τρούπια,
δεν είναι η τέχνη υποταγή και νόμος,
μον’ δαίμονας που σπάει τα καλούπια!
Με τους σαπρούς μουνούχους σου τεχνίτες
σε παρατάω να μαζέψεις τ’ αποστούπια!»
Ν. Καζαντζάκης
