Πέντε ιστορικά ασθενείας

Πώς δούλευε ο Φρόυντ με τους ασθενείς του; Από που αντλούσε υλικό για τις θεωρίες του, αλλά και πώς χρησιμοποιούσε τις θεωρίες του ως ψυχαναλυτής, ως γιατρός που ασκούσε και εφάρμοζε την ψυχανάλυση πρακτικά για θεραπευτικούς σκοπούς;  Είναι ευτύχημα που ο μεγάλος θεωρητικός Φρόυντ μας επέτρεψε με τα ιστορικά ασθενείας που κατέγραψε, να τον παρακολουθήσουμε και στην πρακτική του. Από το πλήθος των ασθενών του ξεχώρισε τις χαρακτηριστικές εκείνες περιπτώσεις, τους υποδειγματικούς ασθενείς, όπως τους αποκαλούσε, που συγκεντρώνουν στο πρόσωπό τους σε έντονο και συχνά ακραίο βαθμό, διαταραχές, βλάβες και πάθη που τους καθιστούν υποδειγματικούς, κατάλληλους κατά συνέπεια να αποδώσουν και υποδειγματικές αναλύσεις. Αυτά τα «Πέντε ιστορικά ασθενείας», που αντιστοιχούν στις περιπτώσεις πέντε διάσημων ασθενών του Φρόυντ, της Ντόρας, του μικρού Χανς, του Ράτενμαν, του Προέδρου Σρέμπερ και του Βόλφσμαν, είναι λοιπόν αναλύσεις που διέρρηξαν την ιατρική εχεμύθεια και την υπό μορφή σημειώσεων πρόχειρη καταγραφή ιδιωτικής χρήσης και εξελίχθηκαν σε ανοιχτές ανακοινώσεις, σε πραγματικά εγχειρίδια θεωρίας και τεχνικής. Τα πέντε αυτά μεγάλα ιστορικά ασθενείας που έγραψε ο Φρόυντ, κατατάσσονται, κατά γενική ομολογία, στα σημαντικότερα κείμενα της ψυχαναλυτικής βιβλιογραφίας