Η διαδικασία της πολιτικής ανάπτυξης και προόδου, ούτε θεωρητικά ούτε εμπειρικά, μπορεί να προσεγγισθεί αποσυνδεδεμένη από το συγκεκριμένο κάθε φορά περιεχόμενο της ιστορικοκοινωνικής δυναμικής. Οι μηχανισμοί αποφάσεων του πολιτικού συστήματος κι ο συνολικός κοινωνικός οργανισμός βρίσκονται σε διαρκή αλληλεπίδραση κι αλληλεξάρτηση. Οι μηχανισμοί αποφάσεων πρέπει να ξέρουν και να μπορούν ν' ανταποκρίνονται στη δυναμική και τα αιτήματα του κοινωνικού σώματος ειδάλλως βρίσκονται σε δυσαρμονία μαζί του και δικαιολογημένα κινδυνεύουν ν' ανατραπούν.
Αυτές είναι οι βασικές θέσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται το βιβλίο του Φίλιππου Νικολόπουλου. Ο συγγραφέας, αφού αναπτύσσει την έννοια της πολιτικής ανάπτυξης και τα κριτήρια, με τα οποία την προσδιορίζουμε, στη συνέχεια υποστηρίζει ότι η ανγλοσαξωνική θεωρία της πολιτικής ανάπτυξης μπορεί ν' αποδειχθεί φορμαλιστικό-θεωρητικό σχήμα, αν δεν συνδυασθεί με μια συγκρουσιακή θεώρηση του κοινωνικού περιβάλλοντος. Η κριτική μαρξιστική προσέγγιση ειδικότερα, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, θεωρείται ικανή να συμβάλει στην αποκάλυψη αυτής της συγκρουσιακής διάστασης της λειτουργίας κι εξέλιξης των κοινωνικοπολιτικών συστημάτων και συνεπώς να βοηθήσει στην ιστορική-διαλεκτική συμπλήρωση του δομολειτουργικού θεωρητικού σχήματος.
