"Για το άνθισμα της λευτεριάς"
Αόρατα της λευτεριάς/
τα χρυσοποίκιλτα δεσμά,/
δεν σε ματώνουν, δεν πονούν,/
όταν ισόβια σου κρατούν/
δέσμια την καρδιά σου!/
Το όραμα της οδηγός,/
στους ώμους άβαρος σταυρός/
μες τη ζωή το βάσταγμά της,/
η απουσία της εφιάλτης,/
τρομοκρατεί τα όνειρά σου./
Ίσιωμα ο Γολγοθάς σου μοιάζει,/
ο θάνατος δεν σε τρομάζει./
Του αιμάτου σου κάθε ρανίδα/
σαν αυγινή δροσοσταλίδα,/
κρατά αμάραντο το άνθισμά της. [...] (από τη σελ. 9 του βιβλίου)
