Σαν άκαρι του σύμπαντος
και κόκκος του απείρου,
να 'μαι σπορά του τίποτα
και άνθος του ονείρου.
Θα πρέπει πάντα να ξεχνώ,
την πίκρα, την ανία
και να οργώνω νου και γη
μ' ιδρώτα και λατρεία.
Τους κόπους μου να χαίρομαι
σε τροφαντό πανέρι
και να πετώ την έπαρση,
του διάολου μπεγλέρι.
Να μένω πάντοτε πιστός,
σε πράγματα μ' ουσία
κι όχι στο υπερούσιο,
από υπεροψία.
