Σταματία το γένος Αργυροπούλου

Η αφήγηση του πολύπαθου βίου της "Σταματίας, το γένος Αργυροπούλου" ξεκινάει με την επιφωνηματική φράση "Πού χρωστώ, δηλαδή, εγώ, και γίνομαι μάρτυς ζωής παντελώς Αμαρτωλής; Η Σταματία παραθέτει τα αμαρτήματα των οποίων έγινε μάρτυς μέσα στα συμφραζόμενα της νεοελληνικής μετεμφυλιακής εποχής, όπως την αντιλαμβάνεται στον μικρόκοσμό της και όπως την αποδίδει με το δικό της ξεχωριστό γλωσσικό ιδίωμα, όπου αναμειγνύονται προφορικοί τύποι και τύποι καθαρεύουσας. Η Σταματία στην Αθήνα της δεκαετίας του '50 είναι κόρη ανώτερου υπαλλήλου του Υπουργείου Εμπορίου, διαπαιδαγωγημένη με τα πατροπαράδοτα χριστιανικά και πατριωτικά ήθη και αρραβωνιασμένη με τον Μπάμπη, λοχαγό του Εθνικού Στρατού. Τα πάθη της αρχίζουν με την απώλεια του Μπάμπη: Εμάζευαν νάρκες έξω από το Μαρτίνο, όταν έγινε το κακό. Επήγαινε, είπαν, μπροστά, πλην όμως είχε πιει πάλι κάτι τσίπουρα και ως εκ τούτου δεν επήρε τα ενδεδειγμένα μέτρα ασφαλείας. Ο πατέρας της, συντετριμμένος και πεπεισμένος ότι η απώλεια του αρραβωνιαστικού οφείλεται σε συνωμοσία των κομουνιστών, παραδίδεται στο ποτό και παθαίνει έμφραγμα σε ένα χαμαιτυπείο που ουδόλως άρμοζε σε τμηματάρχην του Υπουργείου Εμπορίου.