Η καταστροφή της Χίου το 1822 αποτελεί μια εξαιρετική ιστοριογραφική πρόκληση, ένα αιφνίδιο και βραχύβιο γεγονός στην κλίμακα της Ελληνικής Επανάστασης, που προκάλεσε το παγκόσμιο φιλελληνικό ενδιαφέρον και συνδέθηκε με διαφορετικούς θεσμούς. Σε αυτή την ιστορία διασταυρώθηκαν διαδρομές Χιωτών από τον εμπορικό και τον αγροτικό κόσμο με αμερικανούς προτεστάντες και άλλα ενεργά υποκείμενα από το ιστορικό πλαίσιο αναφοράς, που κατείχαν θέσεις κλειδιά, όπως για παράδειγμα ο Κοραής και οι χιώτες επιχειρηματίες της διασποράς. Το ίδιο το γεγονός, μέσα από τις μαρτυρίες και την ιστοριογραφία του, μπορεί να εμπλουτίσει την ερμηνευτική οπτική, όχι μόνο ως ένα βίαιο εκρηκτικό γεγονός μέσα στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, αλλά και ως ιστοριογραφικό ζήτημα διαχείρισης και νοηματοδότησης του παρελθόντος.
