Ο 20ός αιώνας αποδείχθηκε γεωπολιτικά ως μια χρονική περίοδος με καταλυτικές ανακατατάξεις για τα Βαλκάνια. Από την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την περίοδο που οι βαλκανικοί λαοί δημιούργησαν τα νέα εθνικά κράτη και μέχρι την εμπλοκή σε δύο παγκόσμιους πολέμους, το διαχωρισμό σε διαφορετικές ζώνες επιρροής και την κατάρρευση των ολοκληρωτικών καθεστώτων, οι χώρες της περιοχής με ελάχιστες εξαιρέσεις εισήλθαν σε μια νέα ιστορική περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη για το μέλλον τους. Μετά από μια περίοδο εντάσεων και εθνοτικών συρράξεων (1989-2001), ο κύκλος της πολιτικής, της οικονομικής και της κοινωνικής αστάθειας φαίνεται ότι οδεύει στην ολοκλήρωσή του. Ο επαναπροσδιορισμός των γεωπολιτικών προτεραιοτήτων και η προσέγγιση των διεθνών οργανισμών από τις χώρες της περιοχής οδήγησε σε μια στρατηγική της μετάβασης (transition) που λόγω και ιστορίας και θέσης ήταν αναμενόμενο ότι θα οδηγούσε νομοτελειακά στην επανένταξη τους στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Η υπεραξία, που θα παραχθεί από αυτή την εταιρική συνεργασία, θα αποβεί σε κοινό όφελος μέσα στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον του 21ου αιώνα.
