"Έβλεπα νερά· δεν τα 'χω σε καλό τα έρημα.
Παρέκει ήταν η κοπέλα σου γελούμενη. Τι να κάνει η Διαμαντούλα; τα μαύρο όνειρα μού δέλουν".
Στην αρχή κάθε ημέρας στο χωριό μου -πριν ερημώσει- οι γυναίκες εδιηγούντο τα όνειρά τους, ιδίως τα θεωρούμενα δυσοίωνα. Στόλιζαν δε τις διηγήσεις τους πάμπολλες ομηρικές λέξεις. Πριν από 27 αιώνες η λέξη "δέελος" σήμαινε ορατός, εμφανής. Αργότερα έγινε "δηλώ", δηλαδή ποιώ δήλον, φανερώνω, αποκαλύπτω.
Απ' τα μονοπάτια του χρόνου έφθασε και παρέμεινε στο χωριό μου ο αρχικός τύπος "δέελος" και επειδή η λέξη μόνον ομιλήθηκε "δέλος". Ο δακτυλογράφος θεώρησε το "δέλουν" λάθος, το έκανε "δηλούν" και έτσι φανερώθηκε και σε μένα ο τίτλος του βιβλίου.
Σ.Δ.
