Ποια όαση περίσκεπτη, των στοχαστών το κλέος
δεν έπεσε μακάβρια στου βίου τη φενάκη
και ποια ελπίδα των πολλών βρήκε δικαίωσή της
μες της ζωής το θέατρο που μας αποχαυνώνει
στις τόσες τόσες τις τριβές ανθρώπινης μωρίας
που ανεμοδέρνονται σκληρά μέσα στη χρονικότη;
Υπάρχει κάτι πιο βαθύ στης ζωής τους αρμούς
κάτι που αναιρεί ευθύς παλιές μας ιστορίες
είναι το νόημα της ζωής που μας κρυφοκοιτάει
στο όριο το άθικτο που πλάθει την αλήθεια.
