Στο πρόσωπο της παντρεμένης μεσοαστής που δεν μπορεί να βρει την απόλυτη οικογενειακή ευτυχία και φαντασιώνεται την αποδέσμευση από τη συζυγική σχέση μέσω ερωτοτροπίας με έναν χωρικό ("Ήλιος"), στον ευκατάστατο άνδρα που παντρεύεται χωρίς πάθος ή αγάπη και καταλήγει στην απελπιστική απομόνωση από κάθε ανθρώπινο ον ("Ο άνδρας που αγαπούσε τα νησιά") και, τέλος, στο πολυταξιδεμένο ζεύγος που ύστερα από την εκπλήρωση αρκετών ονείρων του εντέλει συμβιβάζεται με μια ζωή άνετη, πλην όμως πληκτική ("Πράγματα"), ο Λώρενς στοχάζεται μυθοπλαστικά τον ερωτικό και οικογενειακό βίο της μεσαίας τάξης με έμφαση στο τίμημα που το εκάστοτε άτομο αναγκάζεται να πληρώσει προκειμένου να βρει την αληθινή ταυτότητά του, εστιάζοντας παράλληλα, ως γνήσιος μοντερνιστής, στην εσωτερική πλοκή των ηρώων του κατά τη διαπλοκή τους με τα φυσικά και κοινωνικά φαινόμενα.
