Χειμώνας στη Λέρο

Και ξαφνικά ήμουν εγώ κι ο Χειμώνας Εγώ κι η θάλασσα του Χειμώνα Εγώ και τα φύλλα που είχαν πέσει Εγώ και τα φύλλα που συνέχιζαν να πέφτουν Εγώ κι ο Ουρανός με τους κατοίκους του Χειμώνα του, Τα Σύννεφα - οντότητες τρομακτικές σε στιγμές, άλλοτε παρουσίες γαλήνιες που θυμίζουν την ανθρώπινη τρυφερότητα που έλειπε, που είχε σκεπασθεί κάτω από βαρειές κουβέρτες Εγώ κι ο άξαφνος λόγος ο Λέρικος ο ποιητικός Εγώ κι η ψυχή μου Εγώ κι αναπόφευκτα η Ποίηση Κι ένα βιβλίο που γεννιέται και λέγεται "Χειμώνας στη Λέρο" και που γραφόταν μόνο του ανάμεσα στο φθινόπωρο του 2005 και το φθινόπωρο του 2008.