Στο βιβλίο αυτό ο Νίκολας Γκάρναμ, σε αντίθεση με πολλούς μελετητές της επικοινωνίας, τοποθετεί τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας στην ευρύτερη ιστορική τους διάσταση και πιο συγκεκριμένα τα συνδέει με μερικές από τις πιο βασικές σταθερές του προτάγματος του Διαφωτισμού, όπως η χειραφέτηση, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η αισθητική. Ο συγγραφέας εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους τα ΜΜΕ συνδέονται με το ζήτημα που έθεσε ο Καντ περί «αντικοινωνικής κοινωνικότητας» του ανθρώπου και με το ζήτημα της δημόσιας σφαίρας, όπως ετέθη από τον Καντ, τον Χέγκελ, τον Ρουσσώ, τον Χάμπερμας κ.ά. Στο ίδιο πνεύμα εξετάζει την τεχνολογία και τη ρύθμιση των ΜΜΕ και πολλά παράδοξα της οικονομικής τους λογικής. Αποφεύγοντας να επικεντρώσει την ανάλυσή του στο κλασικό ερώτημα αν το κοινό των μέσων είναι ενεργό ή παθητικό, υποστηρίζει ότι πρόκειται για μια «κατασκευή» των μέσων που συνδέεται άμεσα με τις διεργασίες και τις αντιφάσεις του καπιταλισμού, της νεωτερικότητας και του διαφωτιστικού προτάγματος. Από την άλλη πλευρά, οι «διανοούμενοι των μέσων» συνηγορούν στην παραγωγή υπεραξίας και, με τον τρόπο αυτό, στην ανάπτυξη των άλλων τομέων της οικονομίας.
