Ψυχανάλυση και ελληνική κουλτούρα

Από τον καιρό της αυτο-ανάλυσής του και των πρώτων ανακαλύψεών του, ο Φρόυντ δανείστηκε τους δρόμους της Ελλάδας χρησιμοποιώντας τους μύθους του Οιδίποδα και αργότερα του Νάρκισσου, για να χαρακτηρίσει τις θεμελιώδεις θεωρητικές και πρακτικές έννοιες της ψυχανάλυσης. Από τότε, οι διάδοχοί του δεν έπαψαν να αναφέρονται τόσο στα κείμενα όσο και στα προϊόντα της αρχαίας ελληνικής τέχνης – καθρέπτη των συγκρούσεων και της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης ψυχής.
Οι ψυχαναλυτές Γάλλοι και Έλληνες, που συνεργάστηκαν σε τούτη τη συλλογή εγγράφονται σ’ αυτή την παράδοση. Εξετάζουν τις πολλαπλές όψεις του οιδιπόδειου προβληματισμού σε σχέση με τους μύθους του Οιδίποδα, του Θησέα, του Προμηθέα ή της προσωπικότητας της Κασσάνδρας, αντιμετωπίζοντας από ψυχαναλυτική άποψη τα πιο γενικά προβλήματα της λειτουργίας του μύθου, της γραφής και της γλώσσας.