Το υλικό του βιβλίου αναφέρεται σε γεγονότα πολιτικής ιστορίας της χώρας, που θυμάται ο δημοσιογράφος Νίκος Σίμος, και είναι άγνωστα ως προς τις λεπτομέρειες, στην συντριπτική πλειοψηφία τους.
Ενώ, και κάποια πιο γνωστά, ίσως, περιστατικά που δημοσιεύθηκαν προ πολλών ετών δεν είχαν, ποτέ, αποτελέσει κεντρική αναφορά στην Ιστορία που γνωρίζουμε. Ίσως από την ανάγνωση αυτών των μικρών περιστατικών που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο, βοηθηθεί ο αναγνώστης να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για την πολιτική και τους πολιτικούς. H Ιστορία δεν διαμορφώνεται μόνο από γεγονότα που έγιναν γνωστά, από περιστατικά που είδαν το φως της δημοσιότητας μετά από διηγήσεις των πρωταγωνιστών, από γραπτές μαρτυρίες και επίσημα έγγραφα που διασώθηκαν.
Υπάρχουν και γεγονότα, στιχομυθίες και ασήμαντα, φαινομενικά, στιγμιότυπα, τα οποία δεν είδαν το φως, αλλά τα οποία, συμπληρώνοντας τα ήδη γνωστά στοιχεία της Ιστορίας, επιτρέπουν στον μελετητή ή στον αναγνώστη να διαμορφώσει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του ιστορικού παρελθόντος.
Η συλλογή όλων αυτών των πολιτικών γεγονότων, περιστατικών και στιγμιότυπων αποτέλεσε την αφορμή γι’ αυτό το βιβλίο, που φιλοδοξεί να προσελκύσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, αλλά, συγχρόνως, να του καταστήσει γνωστά γεγονότα που δεν τα γνώριζε αλλά και να του υπενθυμίσει συμβάντα που έχει ίσως λησμονήσει ή που επιμελώς είχαν υποβαθμισθεί. Και που ούτως ή άλλως έχουν την σημασία τους για την πορεία που πήραν πολιτικά γεγονότα που επακολούθησαν, δεδομένου μάλιστα ότι η ουσία βρίσκεται συνήθως σε παραμελημένες λεπτομέρειες…
Ο Νίκος Σίμος γεννήθηκε στην Αθήνα Απόφοιτος του Πειραματικού Σχολείου και της Νομικής Σχολής αφοσιώθηκε από πολύ νωρίς στη Δημοσιογραφία, έτσι ώστε να βγει, τελικώς, κερδισμένο το Διπλωματικό Σώμα, το οποίο αρχικά είχε επιλέξει για επαγγελματική σταδιοδρομία. Το πρώτο του ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Βραδυνή", όταν αυτός ήταν ηλικίας μόλις 16 ετών. Στη δημοσιογραφική του καριέρα πέρασε από το οικονομικό και το πολιτικό ρεπορτάζ, ενώ από το 1986 υπηρετεί τη Δημοσιογραφία από διευθυντικές και επιτελικές θέσεις. Διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού "Ένα", της εφημερίδας "Η Καθημερινή" και της κυριακάτικης έκδοσης του "Ελεύθερου Τύπου", του οποίου στη συνέχεια ήταν εκδότης. Υπήρξε, επίσης, διευθυντής του Τηλεοπτικού Σταθμού της Βουλής.
